برف

پشت شیشه برف می بارد...پشت شیشه برف می بارد

درسکوت سینه ام دستی دانه اندوه می کارد...مو سپید آخرشدی ای برف!

تاسرانجامم چنین دیدی...در دلم باریدی ای افسوس!برسرگورم نباریدی!!

چون نهالی سست می لرزد روحم از سرمای تنهایی

می خزد در ظلمت قلبم وحشت دنیای تنهایی...

دیگرم گرمی نمی بخشی عشق،ای خورشید یخ بسته!

سینه ام صحرای نومیدیست

خسته ام،از عشق هم خسته!!!!

غنچه شوق توهم خشکید شعر ای شیطان افسونکار...

عاقبت زین خواب دردآلود

جان من بیدارشد بیدار بعداز او بر هرچه رو کردم دیدم افسون سرابی بود آنچه می گشتم به دنبالش...

وای برمن نقش خوابی بود!ای خدا برروی من بگشا لحظه ای درهای دوزخ را

تا به کی درخود نهان سازم حسرت گرمای دوزخ را !دیدم ای بس آفتابی را

کو پیاپی در غروب افسرد...آفتاب بی غروب من ای دریغا!! درجنوب افسرد!     بعد او دیگر چه می جویم ...

بعد او دیگر چه می پایم...

اشک سردی تا بیافشانم گور گرمی تا بیاسایم

پشت شیشه برف می بارد...پشت شیشه برف می بارد ...

در سکوت سینه ام دستی دانه اندوه می کارد.